W poniedziałek, 18 maja przypada setna rocznica urodzin Karola Wojtyły – świętego Jana Pawła II. Z tej okazji chcemy przypomnieć sylwetkę papieża, który odmienił losy Polski.
Jako papież, Jan Paweł II przyjeżdżał do Polski osiem razy. Pierwsza pielgrzymka rozpoczęła się 2 czerwca 1979 roku. Ojciec Święty odwiedził wtedy Warszawę, Gniezno, Częstochowę, Kraków, Kalwarię Zebrzydowską, Wadowice, Oświęcim i Nowy Targ.
Dzisiaj pamięta o tym już tylko część polskiego społeczeństwa, ale wizyta Ojca Świętego niepokoiła komunistyczne władze. Szczególne obawy budził powód odwiedzin: dziewięćsetna rocznica męczeńskiej śmierci św. Stanisława – biskupa, który zginął za nieposłuszeństwo wobec władzy świeckiej. Przywódca Związku Radzieckiego Leonid Breżniew sugerował, by nie zezwolić papieżowi na wjazd do Polski. Ostrzegał: „Róbcie jak uważacie, bylebyście wy i wasza partia później tego nie żałowali”.
Tymczasem na Placu Zwycięstwa w Warszawie, w pierwszej homilii Jan Paweł II mówił:
„Nie sposób zrozumieć dziejów Narodu Polskiego – tej wielkiej tysiącletniej wspólnoty, która tak głęboko stanowi o mnie, o każdym z nas – bez Chrystusa. Jeślibyśmy odrzucili ten klucz dla zrozumienia naszego narodu, narazilibyśmy się na zasadnicze nieporozumienie. Nie rozumielibyśmy samych siebie.
(…) Człowieka, bowiem nie można do końca zrozumieć bez Chrystusa. A raczej: człowiek nie może siebie sam do końca zrozumieć bez Chrystusa. Nie może zrozumieć ani kim jest, ani jaka jest jego właściwa godność, ani jakie jest jego powołanie i ostateczne przeznaczenie”.
A zakończył słowami:
(…) Ja, syn polskiej ziemi, a zarazem ja: Jan Paweł II papież, wołam z całej głębi tego tysiąclecia, wołam w przeddzień święta Zesłania, wołam wraz z wami wszystkimi:
Niech zstąpi Duch Twój!
Niech zstąpi Duch Twój!
I odnowi oblicze ziemi.
Tej Ziemi!
Słowa te były dla ruchów niepodległościowych, jak akcelerator, jak podpalenie lontu. 14 sierpnia 1980 roku rozpoczął się w Stoczni Gdańskiej im. Lenina strajk, który przyczynił się do przemian w PRL i Europie Środkowo-Wschodniej. Władza odpowiedziała 13 grudnia 1981, ogłaszając w Polsce stan wojenny.
Kiedy Jan Paweł II w roku 1983 ponownie odwiedził Polskę, upominał się o ludzi pracy. W Poznaniu mówił o znaczeniu i sensie pracy rolnika. Wskazywał potrzebę, jakbyśmy dzisiaj powiedzieli, zrównoważonego rozwoju.
Cztery lata później w Gdyni tłumaczył:
„Morze mówi człowiekowi o potrzebie szukania się nawzajem. O potrzebie spotkania i współpracy. O potrzebie solidarności. Międzyludzkiej i międzynarodowej. Jakże doniosły jest fakt, że to właśnie słowo „solidarność” zostało wypowiedziane tutaj, nad polskim morzem”.
I dalej pytał:
„ Czy przyszłość, lepsza przyszłość może wyrosnąć z narastania walki? Walki systemu przeciw systemowi, narodu przeciw narodowi, – wreszcie: człowieka przeciw człowiekowi!”
Był sumieniem polityków.
Cytaty za:
Druga pielgrzymka Jana Pawła II do Polski, Pallottinum, Poznań – Warszawa 1984,
Trzecia pielgrzymka Jana Pawła II do Polski, Pallottinum, Poznań – Warszawa 19987,
,,
