Pobiedziska w rocznicę wybuchu Powstania Wielkopolskiego

zlozenie-kwiaty-razem31

W rocznicę wybuchu Powstania Wielkopolskiego Samorządowcy i Mieszkańcy Miasta i Gminy Pobiedziska uhonorowali uczestników zwycięskiego zrywu niepodległościowego.

W 103 rocznicę wybuchu Powstania Wielkopolskiego Ireneusz Antkowiak Burmistrz Miasta i Gminy Pobiedziska, Artur Ostatkiewicz Sekretarz Gminy Pobiedziska, a także Józef Czerniawski Przewodniczący Rady Miejskiej Gminy Pobiedziska oraz Radni, Druhowie Ochotniczej Straży Pożarnej i Mieszkańcy Gminy Pobiedziska złożyli kwiaty pod pomnikiem upamiętniającym zwycięski zryw niepodległościowy.

Dzisiaj po raz pierwszy obchodzony jest Narodowy Dzień Zwycięskiego Powstania Wielkopolskiego.

„Można stwierdzić, że nie byłoby II Rzeczypospolitej w znanym nam kształcie, a być może w ogóle nie mogłaby ona przetrwać, gdyby nie zryw Wielkopolan. Nie sposób przecież wyobrazić sobie wolną Polskę bez kolebki naszej państwowości – i to zarówno ze względu na jej dziedzictwo historyczne i kulturowe, jak i również z przyczyn strategicznych, militarnych i gospodarczych” – napisał prezydent Andrzej Duda w uzasadnieniu projektu.

Powstanie Wielkopolskie wybuchło 27 grudnia 1918 r. Celem powstańców był powrót ziem dawnego zaboru pruskiego wchodzących w skład Prowincji Poznańskiej do Polski. Walki rozpoczęły się dzień po przybyciu do Poznania Ignacego Jana Paderewskiego, powracającego do Polski z emigracji. Owacyjnie witany przez licznie zgromadzonych mieszkańców mąż stanu 26 grudnia wygłosił przemówienie z okna hotelu Bazar. Zdopingowało ono Polaków do podjęcia walki. Okazja nadarzyła się dzień później, kiedy to prowokacyjny przemarsz zorganizowali Niemcy, zrywając w jego trakcie polskie sztandary i chorągwie. W kolejnych dniach walki objęły kolejne tereny Wielkopolski. Powstańcy wywodzili się w olbrzymiej mierze z Polskiej Organizacji Wojskowej Zaboru Pruskiego – struktury przygotowującej się do walk jeszcze przed odzyskaniem niepodległości. Po wybuchu powstania władzę cywilną i wojskową przejęła Naczelna Rada Ludowa, naczelnym wodzem powstania mianując gen. Józefa Dowbora-Muśnickiego. Powstanie zakończyło się 16 lutego 1919 r. Wtedy to do postanowień rozejmu w Trewirze zawartego między Ententą i Niemcami, dołączono zobowiązanie Republiki Weimarskiej do zaprzestania kroków zaczepnych przeciw Polakom oraz wytyczono linię demarkacyjną. Włączenie do Polski ziem, o które toczyły się walki, zatwierdzone zostało w traktacie wersalskim podpisanym 28 czerwca 1919 r.

Powrót Wielkopolski do Rzeczypospolitej okupiony został ofiarą blisko 2,5 tys. osób poległych oraz 6 tys. rannych.