Dzisiaj obchodzimy Święto Chrztu Polski. Ustanowione zostało ono w lutym 2019 roku, a poświęcone jest wydarzeniu z 14 kwietnia 966 roku.
Chrzest Polski to tradycyjna nazwa chrztu księcia Polan Mieszka I, który zapoczątkował proces chrystianizacji ziem polskich.
W roku 965 Mieszko I zawarł przymierze z Czechami, i poślubił księżniczkę Dobrawę. Rok później, to jest, w roku 966 odbył się chrzest Polski. W ten sposób udało się doprowadzić do uznania Polski za terytorium misyjne podległe bezpośrednio Rzymowi. Dwa lata później, w roku 968 pierwszym biskupem został Jordan, przypuszczalnie Włoch.
W mroku domysłów
Historycy mieli problemy z ustaleniem tak daty, jak i miejsca chrztu. Nie zachowało się żadne źródło z X wieku, a w Polsce także z XI wieku, które przekazałoby o chrzcie Polski nawet krótką wzmiankę. Najstarsza informacja pochodzi z „Kroniki „Thietmara z Merserburga” napisanej w Niemczech około 50 lat po chrzcie Mieszka. W początkach XII wieku, a więc około 150 lat po chrzcie, jako druga została zapisana opowieść w „Kronice Polskiej” Galla Anonima. Ani Thietmar, ani Gall nie wymienili daty chrztu, natomiast chronologię wydarzeń z nim związanych podali w odmiennej kolejności. Dlatego historycy ustalając datę brali pod uwagę nawet rok 964. Wątpliwości były też, co do miejsca. Obecnie uważa się, że był to Ostrów Lednicki. Inne lokalizacje to Gniezno oraz Poznań.
Dlaczego Mieszko przyjął chrzest z Czech?
Było to posunięcie polityczne. Mieszko wyciszył istniejące konflikty między Polanami a Czechami dotyczące obecnej Małopolski i Śląska. Ponadto Polanie prowadzili wojnę z Wieletami o dzisiejsze Pomorze Zachodnie. Sojusznikami Wieletów byli … Czesi. Przez chrzest i ślub z Dobrawą rozbił to przymierze. Pokonując Wieletów 22 września 967 roku wsparł jednocześnie Ottona I cesarza Niemiec, któremu Wieleci też zagrażali.
źródło:
„Historia Polski” pod redakcją Henryka Samsonowicza i Andrzeja Wyczańskiego, PWN, Warszawa 2007;
https://pl.wikipedia.org/wiki/Chrzest_Polski
